Bu dolunay sabahý asacaklar beni! Görüyorum; Avluya kurulmuþ üç ayak sehpayý. Ne yargýladýlar, ne de sordular suçumu, Sanki temizleyecekler böylece; Masumca iþlenmiþ bir avuç günahý!
Sahi neydi benim suçum, Niye hiç sormadýlar?! Sen de sorma artýk, Zaman geçti , neye yarar! Kimse karþý koymadý, Atýlýrken hücreye apar topar... Zaten biliyordum, Tekrar öðrendim; Keskin sirke küpüne zarar...
Ne titriyor ayaklarým ne de korkuyorum, Ürkek deðil gözlerim, sadece seni arýyorum, Fazla bir þey yok söylenecek; Son söz olarak Beni sevmiþ olanlarý ben de seviyorum...
Öyle diyorlar veya herkeste var o kaný: Cennete gitmezmiþ asarlarsa insaný. Haltetmiþler! Geçir cellat kara kaytaný Cennetin kapýlarý açýldý bile; Sonuna kadar!..
M.Ýlhan Günay Mart 2007 - Novosibirsk / Rusya
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.İlhan Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.