Hoyratlar…

Bir Gül’e
Gönül verdim Bir gül’e
Bülbül boþa yanmamýþ
Harab olmuþ bir Gül’e

Açtýk
Dünyaya çýðýr açtýk
Adalet idi maksat
Zannetmeyin ki aç’týk

Alçak
Kör ata kazýk; al, çak
Sözde barýþ getiren
Dünya da dolu alçak

Saçma!
Tüfengim dolu saçma
Dost gibi ortalýkta
Görünüp nifak saçma

Gül derdi
Kendi güler, gül derdi
Gönlünün bahçesinden
Demet demet gül derdi

Kanadý!
Bülbül açtý kanadý,
El attým gül kokladým
Diken battý kanadý…

Çýkýn!
Omuzda beyaz çýkýn,
Þehit olan Mehmedi
Karþýlamaya çýkýn…

Girem mi?
Kapýn açýk girem mi?
Madem herkes giriyor,
Sende buyur gir emmi..

Yaradan’dýr
Kan aksa yara’dan dýr
Mevcudatýn sahibi
Þüphesiz Yaradan’dýr..

Yýkar,
Sel akar bendi yýkar,
El olur, nifak saçar
El vardýr eli yýkar...

El olur,
Kýz evlenir, el olur
Muhtaçlýk baþlayýnca
Seni tutan el olur...

Yakýn,
Gönül var gönle yakýn
Gönül gönle karþýysa
O gönlü hepten yakýn...

Yara,
Kanarsa azar yara
Attýn bana taþlarý
Az kaldý baþým yara...

Yýkar beni
Su akar yýkar beni
En küçük acý haber
Yürekten yýkar beni..

04.04.2008
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: