Sanki ezelden beri tanýþýyorduk, Bir sýr kitabýnýn sayfalarý gibi açýldýk, Bitimli deðildi, sona varamadýk, Açýldýkça kapandýk, büyüdükçe yazýldýk
En fazla yanýndayken özlem duyuyordum, Bu kendimi özlemekten farklý deðildi, Ben nefes verirken sen nefesini tuttun, Ben hatýrlarken sen unuttun.
Bu kadar farklý, bu kadar birbirine denk, Baþka bir hesabýn rakamlarýyla yazýlý, Bazen fýrtýnalý bir deniz gibi dalgalý, Bazen sûkun bulmak için bir liman.
Göðsün göðsümdeki boþluðu doldururdu, Cevabý içinde taþýyan suskunluk taþýyordu, Kül rengi bir is býrakýyordu elinin deðdiði yer, Ruhum, ýrmaðýna kavuþan denizler kadar durgundu...
Fatma AVCI 11.02.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
jean_dark Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.