sm
Dolaştığım Âlem
Dolaþtýðým Âlem
Türkiye’m, þehrini dolaþsam dursam
Köyünü kentini seyrangâh kýlsam
Yudum yudum ruhuna akýp da dolsam
Acep çýkar mýyým, vaktim ermeden?
Seçemem ki yurdumda, nere varayým?
Kýrk yýl at üstünde yol mu gideyim?
Yüreðim de her gülü, köþkünü kurdu
Yazý tura atýp, atýp gideyim.
Aþamadým, bir asýr geçti aradan
Ne dünyalar yaratmýþ Kadir Mevla’m
Kandýkça, gönüller yitip gidiyor
Kalbimin attýðý gülistanlardan
Yürek ateþidir, saran ufuklarý
Seher yeli deldi karanlýklarý
Huzmeleri saçýldý þehirlerime
Rengârenk yýldýzlar aldý yollarý.
Vakit henüz baþladý gün daha erken
Yolculuk sürüyor sükûtu yerken
Ne kadar hasretim, ne kadar susuz
Yüreðim yanýyor, zaman donuyorken.
Mavilerin en özgür kartalýyým ben,
Yeryüzünün kralý aslanýyým ben,
Gökyüzünden süzülen bir Anka gibi
Sonsuz rüyasýný yaþýyorum ben.
Uçsuz gökyüzünü gezerek bugün:
Deryanýn dalgasý bozkýrýn gülü,
Rüzgârlar içinde bir saman çöpü,
Güle âþýk bülbül oluyorum bugün.
Kuþluk vakti erdi, vardým ormana
Sonsuz yeþillikler doluyor cana,
Kükrüyorum ondan, ondan bu yana
Aslan oluyorum güzel ormana.
Naðmeler içinde, ceylan peþinde
Þarýl þarýl sular; sular baþýnda
Serin, mavi, yeþil hülya içinde
Adeta koþuyor, uçuyorum bugün.
Hangi yana baksam aklým gidiyor
Her yandan bir masal peyda oluyor
Caný cezp ediyor, ruhu alýyor
Diyarýnda sarhoþum, mutluyum bugün.
Uzun uzun yollar, ormanlar aþtým
Tüm bahçelerinden akýp da geçtim
Renkler rüyasýndan çýkmadan beri
Bolu tünelinden girdik içeri:
Azim daðý delmiþ yapmýþ tüneli
Köprülerle geçmiþ azgýn sularý.
Öðle oldu vardýk Bolu Beyi’ne
Soframýzý kurduk onun yanýna
Asýlar gibi deðiþen bu son haline
Yandý içim yandý düþtü yâdýma:
Ýsen garip düþmüþ hancý kovulmuþ
Dört yaný bir garip hava bürümüþ
Âþýk âþýk olmuþ pulu yürümüþ
Medeniyet çökmüþ çulu çürümüþ.
Burada ahi susar, eskiden baþka
Akçe ile güler, belki gelir aþka.
Güneþ parlýyordu, çýktým yollara
Uzak olsun caným, bozuk yellere
Selam verdim bile, selam ellere
Geri sýra kalan yalan yollara.
Gönlümü kuþattý hazin naðmeler
Yükü gurbet olan vuslat sesleri
Ve bitmeyen türkü ve akisleri;
Ýçinde özlem var, içinde güller
Bahtsýzlara aðlar, karalar baðlar
Uzun, ince giden, ýrak yollara,
Âþýk Veysel gibi gerçek yollara.
Anadolu ufkunda süzülüyorken
Þehirleri gördüm, ne þehirleri:
Evlerini kurmuþ nice tarih var
Ýçinde bir pýnar bahçemi sular.
O günden bu yana çok sular akmýþ
Þehirler deðiþmiþ þehirler akmýþ
Kimi viran olmuþ kimisi batmýþ
Demirle betondan sergiler açmýþ
Ýlerle ileri, hep ileri...
Bazen cýlýzlaþtý küçüldü yerleri
Bazen bir gül gibi koktu illeri
Dokusu küme küme þark þehirleri.
Yeþiller büyüyor, yeþil küçülür
Yeþiller sönüyor, griler büyür
Mavi derinleþir, mavi açýlýr
Bin bir çiçekli bu öz yurduma,
Dört bucakta bin bir iklim serilir.
Ormanlar, bozkýrlar, nehirler geçtim
Daðlar, sarp yollar ile savaþtým
Cennetine vardým, artýk deðiþtim
Güneþle yýldýzla, ayla dolaþtým.
Az bir çile çektim; çoðunu uçtum
Zirvelerde gökle, gökle buluþtum
Ufuklarý sardý ufuklarýmý
Ruhum ruhla doldu: yele karýþtým
Yana yana ben bu cana kavuþtum.
Bende her bir rengi bir nehre çýkar:
Tabiat gülüyor, tabiat aðlar
Yaþlarla doluyor, yaþlar boþalýyor
Çýlgýna dönerken dalgalanýyor;
Köpürüp köpürüp sonra diniyor.
Bazen ses veriyor, bazen susuyor
Sýcak, soðuk,... kuru ve ýslak oluyor.
En sýcak günlerde duruluyor,
Vuslatla coþuyor neþe yayýyor
Saadetin en güzel baðý oluyor.
Bazen kadersizi felek... Felek yýkýyor
Depremler vuruyor seller alýyor
Hasretle, soluyor, hüzün salýyor
Ölürken doðuyor, doðarken ölüyor.
Aydýnlýk içinde ve karanlýlar...
Her gün deðiþiyor; her gün dönüþüyor
Âlem içinde âlem taþýr âlemi
Âþýklar gibiyiz, ezelden beri
O bizde yaþarken, onda yaþarýz
Dünya meðer bizmiþ buna þaþarýz
Onun her köþesi bizde bir kapý
Gizli saklý sýrra muazzam yapý
Arayanlar buldu, aktý ruhuna
Nehrini akýttý kuytularýna
Anladým sonunda, yolun sonunda:
Devriâlem biziz, âlem de biz
Dolaþýlan biziz dolaþanda biz
Baþlangýç biziz ve bitiþte.
Samet Koman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.