boşluğa bağıran boş'luk

’Yalnýz imkânsýzlýðý mý anlatýr bir bulut,
Yaðmaða hazýr bekliyorsa gökyüzünde..?’

Erdem Bayazýt

/ ey boþluk!
yoksa aðrý’mý duymuyor musun? /




teðelini sök artýk gözlerinden, gözbebeklerimin ferinin
beni unut, sevdiðimi yok say, beni yok sandýðýn gibi!




varlýðýmla yaþayan sen!
ben olmasam ne hükmü kalacak sözlerinin?
sen kal-anýn habercisi günleri doðurup muþtularken içinde
gözlerimden yakalasan, gözbebeklerimden
sen de biliyorsun iþte bildiðimi, o þarkýdaki gibi;
‘senden bana yar olmaz’ ver hadi müjdeyi!




dilim biraz çýðlýk, biraz lal
fesleðenler ve uyuþuk kaplumbaðalar gibi
kim benim kadar gerçek ve ölümlü ki!
duy beni !
ey siyah ses!
duy beni, gör de incitme içimi!




ben seni bilmediðin o dilde seviyorum
bütün sevmeleri(mi) unut
içindeki boþluða biraz daha yer aç
içinde bir delik var
oradan düþüyorum tut beni..
köþelerine çarpýyorum ve beynim zonkluyor




ellerim tamam da gözlerim de titriyor
senin ateþin gözlerimi yakýyor
har’ýn tütüyor kirpik uçlarýmda
üstü kapalý cümleler yoruyor beni
o dil’i bilmiyorum!
ve benim bildiðim ‘o’ dil’i de sen bilmiyorsun
öðretemedim sana sessizliðin çýðlýk sesli harflerini




köprülerimi yýkma! talan ediliyorum
yaðmalama artýk sükunetimin baðnaz harflerini
replikleri unut, suflelerin de senin olsun
yeni bir senaryo uydur
biraz figüran, biraz dublör olmak istiyorum




fulya/mart2011










Sosyal Medyada Paylaşın: