ne kadar da küçüðüz hiç yokmuþ gibi, coþkun bir okyanusun su damlalarý, en ufak rüzgarla dalgalanýrýz, bizsiz bu dünya olmaz sanýrýz.
ne kadar da uzaðýz bilmezmiþ gibi, farklý yörelerin nadide çiçekleri, dünyada birbirimizden bihaber, kainatta koyun koyuna yaþarýz.
ne kadar yalnýzýz kendimizin ortasýnda, dolanýp dururuz bir kaosun içinde, oysa; ne kadar bilsek, ve ne kadar öðrensek, ayný yerde, ayný derde mahkumuz...
yorgun bir saat içimizde bir yerde, haykýrýr durur zamanýn tükeniþini, ve yüzümüzden yüreðimize inen çizgiler, ele verir geçmiþin tüm izlerini.
anlamaz kimseyi, heybetli dað, serap yurdu çöl, umut diyarý deniz. umursar mý kimseyi, kaygýsýz yaðan yaðmur. ve hangi deliðe kaçsan, arar bulur, sorgusuz sualsiz örer aðlarýný, cesur þövalye. ve biz kendinden emin Don Kiþotlar! savaþ açarýz yel deðirmenlerine.
oysa, hayat hep kendi senaryosunu sahneler durur... su her daim akýp, kendi yataðýný, kendisi bulur...
(kasým 1998)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nalan Asrav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.