Ey þiir! Uyan Tükendi aþk Kadeh tükendi Gece bitti Kalk düþünden. Söndü o süslü kelimelerin aydýnlýðý, karanlýðýnda Aç artýk sözlerini Gözlerini aç, Dindi artýk O avuçlarýnda biriktirdiðin yaðmur, Bak ne bulut Ne gök Ne mavi, Sadece güneþ Sadece güneþ Ve insan bu kadar mý korkar Güneþin aydýnlýðýndan, Ki bu kadar mý sahteydi Gecemizi aydýnlatan, Þimdi ben Ölesiye korkuyorum sabahtan.
Ey þiir! Sus artýk bak yine veda kelimelere, bak yine gözyaþý, bak yine bir uyanýþ yalnýz… ve her uyanýþýmda öldürülüyorum ben, Þiir Seni yazdýðým gözlerin Kör oluþunda Her sabah Asýlýyorum ben.
Ey þiir! Her sabah Her sabah yeni bir yüz var karþýmda aynada Her sabah tanýmadýðým bir ben, Küfrettiðim Vurduðum Elimi kanattýðým, Hiç sarýlamadýðým, Ve þiir Her sabah bir ben var Senin kelimelerinle anlatamadýðým, Sen þiir Her uyanýþýmda Kendi yazdýðým celladýmsýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
barış şentürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.