dolaþýp durdun benimle
yorgun argýn tükendikçe
yýllarýn hançeriyle
bedenime saplandýn
uykuyla çöktün üzerime
düþlerimden çekildin
gözlerimden ruhuma daldýn
rüyâlarýmda saklandýn…
oysa gerçek hayatta
tutsam da okþamadým elini
bir kez bile dolanýp
sarmadým ince belini;
aþk budur sevgilim
yurdusunda iðnenin
içi boþ, düþü hoþ ;
gönül ipi boþluðuna takýlan
geceyle gündüz gibi
hüzünlü bulutlar dolaþtýkça
yörüngesinde yüreðimin
ebemkuþaðýyla
gergefinde nakýþ yapýlan…
bak yine uzandým iþte
haydi düþ yataðýma
sen de uzan ayný köþke
gel, gir otaðýma
saða dönünce saðýma
sola dönünce soluma
ölünce ayrýlma benden
gül aç gönül baðýma!
Þaban AKTAÞ
20.02.2011