Ýpini çektiðimiz yaþamlarýmýz
biraz daha sýkýyor boynumuzdaki ilmiði
nereden geleceðini bilmediðimiz
bir katran kokusu...
halen sýkýntýlý bir bekleyiþ
felçli bir yetinme duygusu
vadi kenarýna býraktýðýmýz canýn
ahý tutuyor tek tek...
Sevmelerimiz, þuursuz, þaha kalkmýþ
kýdemli berduþlar gibiyiz
palyaçolar artýk bizi, korkutur olmuþ
rutubet rengi gözler....güldürür
Omuzlarýmýz, silüetlerini unutamadýðýmýz
tabutlarý taþýmaktan bitap
Ruhunu düþürmüþ ceset canlýlardan
yüzlerimize mýhlanmýþ...
güya safir tebessümler
iksirini bile sorgulamayý unutmuþuz
Beklediðimiz sadece... ceset ceset sevdalar
Yüreðimize çentikler açmýþ
gölgeleri bile heyecanlandýrýr olmuþ
Vicdan gibi...tir tir rüyalarýmýz
Günaha bulanmýþ dehþet hayaletleriz
dev sürüngenlere eðiliyoruz...
karton gülüþlerimizle...yýrtýk yýrtýk !
Al iþte! beceremedik bize verilen rolü
suya düþtük,eridik
karton adamlar gibi !
Koskoca Mýsýr yýkýlmýþ...
savunmasýz ,aciz aþklar yüzünden.
O ince çizginin nerede baþlayýp ,nerede son bulacaðýný bilsek!
Akþam güneþleri gibi
daðlarýn ardýna saklanmazdýk
bulutlara kafa tutup
zirvelerden doðardýk.
Deve kuþu gibi baþlarýmýzý kuma gömmezdik
Mýsýr gibi...
Üzerlerine tetikleri çektiðimiz... oysa
hayatýn olmazlarýna dair ipuçlarý.
Ýþte yok ettin...öldürdün!
þimdi bundandýr;
gölgelerle yüzünü yýkayýp, güneþlerle kurutmalarýn.
’Hiç’lere üfleme zamaný ...
Hangi ayrýlýk öldürür insaný
Peki ...hangi elvedalarýn adýný koyamýyoruz
Korkak, karton adamlarýz!
Suç dediðin nedir ki
Yüzleþmesi sonsuza olan bir kir mi
Hiç mi noktasý yok bir yerinde
Gözlerinin haritasýnda mavi bir mürekkep!
Üþüyorum ...
mürekkebini fazla kullandýðýn ...ýrmaklar yüzünden
Yorgunum...
hiç bitmiyorum ki
hangi çatý bu kadar hüznü barýndýr
hep mi ýslak kalýr kiremitleri...hiç mi güneþ kurutmaz
Ýhtilali olmuþ yaþamýn.. aðýrlýðýný hissediyorum
bir zaman yanlýþý bu...
Dinleyin; hýçkýrýklarýný yaðmurun
yorgunum...
artýk tek beklediðim...arabesk bir ölüm .
(Þirin kelebek )