odamda soluk bir ýþýk, dýþarýsý karanlýk.. karanlýðýn içinde, beyaz,beyaz noktalar.. kar...kar...kar... karým ve çocuklarým, içeride uyuyorlar....
odamda soluk bir ýþýk, masam daðýnýk.. o daðýnýklýðýn içinde, bana yazdýðýn mektuplar.. fotoðraflar, sana ait eþyalar.. sabahýn olmasýna daha çok var, karým ve çocuklarým, içeride uyuyorlar...
odamda soluk bir ýþýk, radyom açýk.. radyoda çalan þarkýlar, kimi nihavend.. kimi hicazkâr.. ama hepsinde hüzün var, hepsinde ayrýlýklar.. karým ve çocuklarým, içeride uyuyorlar....
odamda soluk bir ýþýk, dýþarýsý karanlýk.. karanlýðýn içinde, beyaz,beyaz noktalar.. benim içimde, lodoslar...poyrazlar...fýrtýnalar... karým ve çocuklarým, içeride hala uyuyorlar.....
ocak 1988 göztepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
tamgenc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.