AKLIM KABUĞUNDAN ÇIKMADI DAHA
-----ÇIKANLARA SELAM OLSUN.
Benler nasýr tuttu, ben diye diye,
Aklým kabuðundan çýkmadý daha.
Ezilesi baþým, taþ yiye yiye,
Benlik kavgasýndan býkmadý daha.
Ýnat süvarisi atýndan inmez,
Aslan gibi kükrer, öfkesi dinmez,
Bir yaným bilse de, bir yaným bilmez,
Nefsim surlarýn yýkmadý daha.
Ben hangi çaðlarda kalmýþým eyvah!
Gündüzler karanlýk, gece simsiyah.
Güneþim doðmuyor olmuyor sabah,
Ýdrakim, kandiller yakmadý daha.
Baþlara belalý baþý neyleyim,
Kahýrla çatýlan kaþý neyleyim,
Gözlerimden akan yaþý neyleyim,
Özümden bir damla akmadý daha.
Ýniþte yoruldum, yokuþta durdum,
Dostlara gül diye ne taþlar vurdum,
Seraplara daldým, hayaller kurdum,
Can gözüm gerçeðe bakmadý daha.
Ýnsan geçinmiþim hayvan kalmýþým,
Kendimi baþýboþ ota salmýþým,
Ýbadet zannedip þirke dalmýþým,
Tevhit yularýný takmadý daha.
Yaralý ölse de, beden sin’imiz,
Dinden içeride bizim dinimiz,
Kutlu mihman bekler gönül inimiz,
Cebrail, göðsümü sýkmadý daha.
13.05.1987…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.