Hüzün mevsimimi yaþýyorum Kendi kýþ ayazlarýmda Sargý bezi rulosu gibi Açýlýp kaldýrýma yayýlýyor Geçmiþin tozlu yorgun yýllarý
Yürüyorum ellerimde kýrýk kalbim Nefesim kesilecek Biliyorum bir son var Ýçimde sonsuz çýðlýklar....
Geçmiþime silinmez mürekkeple yazýlmýþ hatalar Geleceðimin sayfalarýna da bulaþmýþ Yanlýþ bir hayat Nasýl doðru yaþanýr ki!!!
Þimdi düþünüyorum da Ben seni kendime yar edinmiþken Sen beni kendine yara edinmiþsin Acýtmýþým canýný her solukta da Bir ben bilememiþim...
Hayatýn bir film olduðunu Benimse uzaktan izlemek zorunda kaldýðýmý Senin baþ rolde yer aldýðýný Unutmuþum birtanem Affet...
Son verdim kendi hayallerime Kanlý düþlere buladým kendimi Uyandýrma ölümlerimden beni Kalkmayacaðým bu kez gidiþlerine Sustum ben de Tüm geride kalanlar gibi...
P.S. Unutma susuyorsam bu içimdeki çýðlýklara son verdiðim anlamýna gelmez susmayacaklar biliyorum...biliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
MaVi_DüŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.