Sen Ruhum
Ýnsanoðlu iþte
bir adým ötesini bilemeyen
Ýnsan!
Ey insan!
hiç için acýdýðý oldu mu?
ruhunla beraber yandýðýn için için
tam o anda içine bir sýcaklýk estiði
oldu mu?
ümidin üzerine doðan güneþ gibi
hiç oldun mu?
ey insan!
Bir bulut çökerdi üzerine keserdi güneþin önünü
sonra yaðmurlar yaðardý
sabahýn þafaðý gibi
açardý ufuk
açýlýrdý tüm çiçekler, içimde gül bahçeleri belirirdi
þen þakrak
Bazen bir çiçek açar tüm yazlar onunla geçer
bazen hiç gelmeyecekmiþ gibi asýlý kalýrsýn bahara
halbuki o çiçektir bahara müjde
ruhumu isyanda býrakmadan çýkarým dostlarýma
huzur ve sükuna erer son bahar
Arada açan çiçeklerle
vakit ilerler aniden baþlar kýraðýlar
ve dökülür ansýzýn içinden en onulmaz yaralar
iþte o zaman bilirsin ki kara kýþ kapýda
günlerin üzerine küstür güneþ
her alemde neþe
her yer sessiz
bir kýþ mevsimine düþer ruhun
iþte o zaman
yanýnda dostun var, sen varsýn
dostluða açýlýr iþte tamda burada kapýlar
En derin karanlýðýn içinde
sevgi damarlarý öyle güller açar ki
dostun senin þeklini verir sana
eski bir ayna gibi
tamda seni gösterir
parmaklar bir yönde
hadi kalk ve kendine dön
çünkü tamda burada
seni seven var
dostun var
dost var
yaren var
sen varsýn
Döktüm iþte içimi ruhum
uçar gider içinden ipek kozalarýný örerek
ona giyecek
sevgiliye en yakýn olarak
dokunur en olur yerinde sevdiðinin
ipek ipek dokur kelebeðin adýna
nakýþlar vurur kalp atýþlarýna
yaslar baþýný ýþýða dönerde döner
demini, canýný verene dek
O güzelliði hissetsin diye bekler ardýndan
o yumuþak
ve o içten dokunuþlarý
sezsin diye dualar eder
ömrü kýsa da olsa,yaþamaya deðer der ..
ve güzelliklerin hayalinde ruhunu teskin eder gün batýmý..
Her gün batýmýnda gölgesini verir güneþe
uzadýkça uzar resmi
ayýn þavkýna yaslar mehtabý dalgalarla
bir huzur gönderir öbür kýyýya
sen der sessizliði
ne ye borçlusun bilir misin
benim içimdeki sessizliðe
ve bir mahyayý asar yýldýzlar kümesinde en parlak olanýna
haykýrýr tamda orada dalgalarýn diliyle bir sandal misali
iþte sen
iþte sen
iþte sen tamda
görüntüme düþen yýldýzsýn
sen hayalimdeki
sen gök yüzüne astýðým yýldýz
ve sen en açýk ummanýmsýn der uzaklara
el sallar ta oralara martýnýn kanadýyla
dili tutulur aksine
söylemek ister
ama yok söyleyemez
çarpmalarý ürkütür serçeleri
arsýzlaþýrlar hep birden
kapýsýný kaybetmiþ bir yarasa gibi çarpar duvardan duvara
çünkü; sen ýþýtýyorsun boþluðu
sen aydýnlatýyorsun karanlýðý
ve sen,
sen
iþte sen, doðuyorsun tamda
orada
burada
her yerde
sen,
sen, ruhum
sen....
vesselam
Hani çok güzel bir yerdesindir
susuz kalmýþsýndýr
tam kaynaða bakýnýrken;
karþýna çýkan muhteþem buz gibi tatlý mý tatlý bir kaynak çýkar ya
mutlusundur
içmeden evvel,
o kaynaðýn serinliði yüzüne vurur ve seni nasýlda rahatlatýr..
sonra kanma hissi yok oluncaya deðin içmek istersin..
içersin içersin…
Hem de nasýl
sakinin tepsisinde bir bardak gibi
kanarsýn doya doya
ve gitmez içinde ki yangýnlarýn resitali
bir parça gül dalýna asýlýr dikenler
kanatýr bülbülün dalýný
güle verir en koyu rengini
ýslak ýslak bakar birde yüzüne
tüter sevdasý buharý çýkan gülün üstünde
gül tüter, bülbül öter
sevda sevda serap biter
çöl biter
göl biter
sevda hep tüter
Sen tütersin
ben tüterim
ruh tüter
biz tüteriz…
ruhumuz tüter.
Hayrettin Þahin