Kül Sarmal olmuþ aynadaki ruhum Eski bir fotoðraftý hala eskiyor bakýþlarýnda Örülmüþ meczup bir hayatýn aynadan yansýyanlarý hala kirli Silinmiyor gece , kül rengi yaðýyor yaðmur Koþmuyor yýldýzlar Ve hala kesik sesli ezanlar
Kahpeyi oynuyor kaldýrýmlar hala Yalýn ayaklý yeþil gözlü çocuklar firari Yarý kirli yüzlerdeydi firavunun tokadý Ve soytarý gülüþler diyarý vitrinler Aksý olmayan camlarýn sessiz aðlayýþlarýna gömüldü yüzün Sen rýhtýmlarýn kenarýnda kendi aðýtlarýna gömülen, Ürkek yakamoz… Kurdun pençesine yaðmur olup düþtüðünde hatýrla beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
selçuk Bozdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.