-oradaydým bir on yýl kadar suya yazdým derdimi on yýl yastaydý toprak, yastaydý meyveye durmadý aðaçlar-
viraneydi evleri, oradaydým kara taþlar tutmuþtu çýðlýðý ve külü savruluyordu ekinlerin kaçýþan bir çoban köpeðini gördüm buluncaya sahibini önünde diz çöken usulca koklardý o cansýz bedeni henüz sýcaktý teni, sýcaktý ve açýktý gözleri
oradaydým tek sýra halinde yürütülürken kadýnlar çocuklar tutuþurdu þalvarýndan ve her iki adýmýndan birini çocuklarýna atardý kadýnlar
oradaydým üstüme düþtüðünde cansýz bir beden altýnda saklandým o zamansýz ölümün bir ölünün altýnda diyorum bir ölünün altýnda saklanýrken doðdum üstüme damlayan kanýndan bir ayaðým kaldý o ölümün altýnda
oradaydým bulutlar çevirdiðinde güneþi el koyduklarý atlarla, elde tüfek geldiler onlar kucaklaþtý toz duman ve kýrbaçlar indi birer birer ‘baldýrý çýplaklarýn’ sýrtýna… Harput’a varýnca o ‘baldýrý çýplaklar’ tanýþtýlar bir kara trenle sürüldüler uzaða, o bilinmedik yollara elleri baðlanýp sürüldüler beþer onar ve yarýsýný kýrdýlar yollarda aðlamak yasaktý, gülmek uzak
oradaydým acý acý böðürürken o kara tren bir kulun kulu dahi yoktu yanýmda ve pencerelerinde evlerin aralanmýþ perdelerin ardýna gizlenmiþ gözler biçerdi boynumu
oradaydým durak haricinde durduðunda o kara tren kundaktaki bebeler, yaþlýlar birer birer koynuna atýldýðýnda kuru derenin uludu çakallar, uludu durdu gece boyu ve sabah güneþi indiðinde gözüme aðlamak istedim olmadý, kurumuþtu göz pýnarý açtým gözlerimi, açtým düz gitmek için ana avrat, kýz kýsrak
Ercan Cengiz (Adsýz Fýrtýnalar Doðuyor)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Cengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.