ne zaman atsa kalbi, çýðlýk olup susuyor dili....
-týpký bir kadavra gibi hissiz-
ritmi önceki gibi atmýyor
ahengi yok, tat vermiyor
ateþe uzanýyor, yanmýyor
iðdeler artýk o’na kokmuyor
iðneler hiç batmýyor!
kabuk baðlamýþ gözyaþlarý
kalbi nasýrlý
heyecaný yavan
yorulmaktan usanmýþ
usanmaktan terfi
damarlarý cansýz
caný kansýz
kaný renksiz
çýðlýðý sessiz
sessizliði kimsesiz
yalnýzlýðý kalabalýk
kalabalýðý telaþsýz
ses, yok!
kalp, yok!
acý ? YOK!
görüntü, yok!
his-siz-bu-ra-da
yorum yok
selam yok
sitem yok
ah yok
dili yok
yüzü yok
sevgi(li) yok
arkadaþ yok
aðzýnýn tadý yok
eksik… ayný!
-acýmadý ki acýttýðýnda, yoktu kendisini var sandýðýnda-
fulya/ocak2011