VEDA

Ne zaman yol görünüp 
Ayrýlýk düþse aklýma, üþürüm 
Azrail’in ýlýk nefesini
Duyar sol yanýmda, düþünürüm 
Anlamýný yitiren dünya  
Bir adým daha kalýr uzaðýmda
Boþlukta takýlý bir kement oluþur 
Hayallerim elimde, vebali boynumda
Sözcükler týkanýr  boðazýmda 
Hevesim yarým kalýr kursaðýmda
El sallar dönemeçten umutlar  
Kýrýk düþler edasýnda...

Çaresizliði yakarým bir anda
Islatýrým tutuþan özlemi, kýzýl nehrin kýyýsýnda
Ben kahýr akþamýnda demlenir    
Ben Ceylan bakýþýmla hüzünlenirim
Sahipsizliðin izleri kalkar üzerimden 
Uzanýrken ay gecenin sessizce koynunda
Issýzlaþýr limanlar her yanda  
Sözler çekilir kabuðuna
Bir ben kalýrým ortada
Savaþ meydanýnda kimsesiz  
Benliðimle tek baþýma...

Sözüm var sana
Ýnanmazsan eðer 
Yaðmur damlalarý þahit buna 
Zemheri ayazýnda   
Fýrtýnaya tutulan gemim
Bil ki..! 
Yara alýr, yelken açmaz bir daha...
 

Sevgi Batbay Özçelik
Sosyal Medyada Paylaşın: