kadim yalnýzlýðýmýn demindeyim leyli zamanlarýmý öðütüyor esmer bir hüzün ahþap pencerem açýlýrken bonkörce içeriye süzülüyor baþkalaþan ýþýklarýn büyüsü, yitiriyorum kendimi kendimden ayrý, bir ruh eskizinde
tüm aykýrý doðrularýmý sýralýyorum sokaktaki sessizliðe çöp konteyner’larý bozuyorken düzeneði ayaðý aksak, tüysüz bir kedi kaçýþýyor panikle dayanma gücümü, uzatýyorum titreyen tenine ve sövüyorum tüm evsizlerin kaderine her þey benimle ilintili gibi..
rutubet kokmuyor kent öykünüyorum ayý ýslak öpen yýldýzlara enginine sýðýnýyorum hep bu mevsimin ilk yaðmur cemresinin düþmesi zor olsa da sinyaller gönderiyorum þimþekli Ýri göðüslü bulut kümelerine açýyorum yapraklarýmý nazlý bir sonbahar çiðdemi gibi…
varoþlardan ciðerime dolan aðýr kömür kokusunda anlýyorum seni nasýl kaybettiðimi daralýyor göðsümün çeperi ah amansýz bir hastalýk sanki hasretin bekliyorum içimde iyileþmeni
denizi kulaçlayan balýkçý teknelerinden kayýyor, yalancý mavi gözlerimin ýslak ferine koþuyor davetsiz ateþböcekleri dokunmayýn alakasýzým bugün anlamsýzlýðýnda savruluyorum depresif rüzgarýn
açýlan eteklerimi çekiþtiriyor annem yine her zamanki gibi dikkatsizim aldanýyorum masumluðuna "seni seviyorum"la baþlayan cümlelerin
yine penceremde/ kent yine kente sýðýnan, hýçkýrýk nöbetlerin ne kadar silkinsem yapýþmýþ üzerime tutamýyorum dizginlerini, sonbahar da gitmelerin
ey þehriyar ! ilk kar düþerken senin eserekli gönlüne yine anýlarýmýz kanayacak buralarda, dingince
Çiðdem Parlayüksel (09.11.2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.