yatmakla baþlayýp biter þu ömür. her doðan ilkönce kundakta yatar. zamanla dal gibi geliþip büyür oyuncak koynunda sokakta yatar. yýllar geçtikçe hep deðiþir oðlan anasýndan ayrý yatakta yatar. gün gelir çekilir yosma ardýndan bir zaman vefalý kucakta yatar. sonra kaderini baðlar birine gerdek gecesinde duvakta yatar. aldanýr feleðin cilvelerine düþer gurbet ele, uzakta yatar. nihayet kof aðaç gibi devrilir ‘daha kaç gün?’ diye merakta yatar. toprak insafsýzdýr, ‘gel’ emri verir ve o sonsuza dek toprakta yatar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.