Asýlý kalan umutlarým koptu kopacak Hayatýn pamuk ipliðinden Mutluluk daha þimdi buradaydý be usta Eriyen zamanlar mý sobeledi Tutunmak istedikçe umutlara titredi ellerim
Týnmadýk içimizde biriken özlemleri Umutlarýn tükeneceðini hesaba katmadan Renklerin koyulaþacaðýný düþünemedim An oldu gerçekleri yalanla süsledik Naçar zamanlar sýrrýmý açýða verdi
Arar oldum þimdi maziyi deþeleyip Lakin üþür bulduk umutlarý yaz ortasýnda Tarumar ben miydim yoksa hayat mý Ufkuma doðan güneþin ýþýðýna ne oldu be usta Ne oldu da rüyalarda gezinen uykumuz Saçlara düþüþen karlara karýþtý Usta be de hele umut ipini koparmaz deðil mi tükensemde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Manisalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.