gözyaþlarýmý ýslatýr gülümseyiþin ben gözlerinden kaçarým týpký tuzlu bir damlacýðýn denizden kaçmasý gibi aciz ve ürkek yüzümden kýrýþýk sayfalar dökülür avuçlarýma paramparça bir ömrün dikenli sayfalarý dudaklarýmda yanar
sen gideli bin yýlý geçti delirip sokaklara döküldü insanlar bir þehri binlerce ömrü yakýp ciðerlerini söktüler kedilerin ve aþklarýn unuttum belki de yüzünü ellerini gözlerinle aydýnlattýðýn gecenin ateþini
bazen bir yaprak düþer ya þehre mutlak bir karanlýk gecenin ellerinden tutar kilit vurur tan yerinin yüreðine gözlerini yelesinden yakalarým bir uçurtma kýyýsýnda þiirleri þehirleri ateþe veririm de hiç bakmadan ardýma yüzünü unuttuðum yerde býrakýrým kendimi gözlerimden kopmuþ bir iki çocuk sevinci bir kadeh umut kýrýntýsýnda beklerim seni
Sosyal Medyada Paylaşın:
ramses Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.