berfindim bir zamanlar kar beyazdý benim adým üþümeye alýþkýným dondu her güneþin uzandýðýnda göz yaþlarým asýlý kaldý bakýþlarýmda buzdan düþlerim
kýrýp döktüler içimde ne varsa tükendi azar azar sana ve aþka dair tüm heveslerim
karanlýk yüreðimde ay ýþýðýydý içimde bir veda sýzýsýydýn hep avuçlarýmda zemheri bir yokluk binlerce kez öldüm yaný baþýnda intihar bakýþlarýnda sustum düþtü gözlerimin çaresizliði önüme büküldüm susuz karanfillerce sahraya gömüldüm
sorma ela gözlü çöl ahusu kim diye sensizliðin ýstýraplý kuyularýnda günsüz geceler gibi kara sulara düþtüm bir kaldýrým tozuydu genzime dolan ömrümün mor sokaklarýnda yüreðim gölgene sýðýndý ben sensizliðimle kaldým
yalnýzlýðýmý da götür giderken ayrýk otlardan temizle aþkýn bahçesini her söz bir veda dudaklarýnda sende her sevda kendi yasasýný kurmuþ ve sen yine de aþk diyorsun ya aþk dediðin yar onulmaz bir düþün karþýlýðýymýþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.