Gece kendini fýrtýnalý bir rüyaya býrakýyordu
varlýða anlam katan yokluk
ürperiyordu ebruli dünyasýnda
boyanan gölgeler gibi
boyun kývýrýyordu karanlýðýn duvarlarý
kýrýlan görüntüler
mahcup telaþlara dolanýyordu
yapýþkan dürtüler
sýralanýrken hüznün sarmalýnda
yüreðinde ben vardým
konuþtum gölgemin çýðlýklarýyla
yansýmadan belirsizliðe
dolandým bildiðim o sese
þimþekler vururken ruhuma
kalmalara boðuktu sesim
gitmeliyim
sarý yaðmurlar yaðacak
dallarýn rüzgarýna
.........