Bu karanlýk oda, Benim hapishanem. Olmasa da demir parmaklýklarý… Gün ýþýðý sýzsa da penceremden, Yaþayamam aydýnlýklarý.
Yolunda gitmeyen ne varsa, Bana uðrar acýlarý. Ne zaman yaðmur yaðsa dýþarýda, Sel benim içimde azgýnlaþýr. Ben kaçtýkça, Dumaný beni bulur yangýnlarýn, Zaman gittikçe arsýzlaþýr.
Ben düþünmesem de onlarý, Benim yanýmdýr hep son duraklarý. Ýnerler yüzüme baka baka… Utanmazlar… Ýzlerini görmezler adýmlarýnýn. Oysa yer toprak, Yer çamur, Yer taþlarla dolu… Bana yüklerler yaptýklarý ucuz kahramanlýklarý.
Ben yaþamak istiyorum, Her þeyden uzak yaþamak! Bitirin artýk bu sahtekarlýklarý...
Dört duvar beni bilsin, Ben dört duvarý bileyim. Dýþarýdaki tuzaklardan uzak, Kendi halimde yaþayýp gideyim. Alýn üstümden sorumluluklarý.
Ülkü Duysak
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulkuduysak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.