Bir kara gecedir iki ekim, tanýmsýz… Ýsminle ölümün ard arda söylendiði Hani kayarken hayatýn parmaklarýndan Özlemlerin yüreðe mühürlendiði…
“Gitme” desem bu sefer “hadi be sende” deyiverecek gibi Yýllara inat, yaþanmýþlýklara inat, son davete icabetin…
Bir ekim sabahý sonbahar yapraklarýna eþlik edecek gibi Hazana hüzün ekler ahh, gidiþindeki azametin…
Garip bir hissizliðe hakim, düþlerime giriverecek gibi Arýnmýþ duygularýma hep seni alsam var mý icazetin?
Bir hayat öyküsüne son sözü yazamadan bitiverecek gibi Sana doymayan ömrümün geri kalanýna tabiiyetin…
Þimdi özleminle dolup taþan benliðimi yakýverecek gibi Hasretin ortasýnda kaybolmuþum, nasýl fazla aidiyetin…
Hayat “Sen”den önce ve sonra olarak ayrýlýverecek gibi Ve bil ki her geçen gün katlanacak özlemin ve acziyetim…
Hani yoluna serilecek olsa sevaplarýmý seriverecek gibi Dualar büyüteceðim artýk sana, iyi olsun diye ahiretin…
Gittin… Koskoca boþluklar býrakýp… En çok seni sevdim ben… Belki hiç bilmedin. Ve… Ýlk sen býrakýp gittin… Her þey bitti de bende… Bi sen bitmedin… Dedim ya büyük reis… Ö l m e d i n…
Hakkýný helal et babam. Yüreðimde hep olduðun gibi yerin de cennet olsun. Olsun ki özlemime biraz olsun gölge düþebilsin...Seni çok özledim…. 18.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutedildalgalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.