BU DERTLER BİTECEK.

Sevdalarým, umutlarým, yok oldu.
Kurudu bahçeler, güllerim soldu.
Ülkemi gördükçe, kanýyor yara.
Çaresiz hallerim, düþmüþüm dara.

Haykýrsam duyulmaz, benim bu sesim.
Kalmadý hayatta, neþem hevesim.
Bir derviþ kulunum, garip þairim.
Haksýzlýða isyan, benim þiirim.

Ülkemin bu hali, üzüyor beni.
Düþünmez baþtaki, inan ki seni.
Arsýzýn hýrsýzýn, budur düzeni.
Boþ ver konuþaný, birde gezeni.

Yalanla kurdular, tahtý sarayý.
Ýyi biliyorlar, adam soymayý.
Kamu itibarý, oyuncak oldu.
Vatan hainleri, her yere doldu.

Þehit kanlarýyla, sulandý toprak.
Aðaçlar matemde, kan yaprak yaprak.
Analar aðlarken, çaresiz sancak.
Bizleri Atatürk, kurtarýr ancak.

Ey yüce milletim, baksana düne.
Kýyasla kardeþim, döngel bugüne.
Böylemiydi ülke, kan gölü oldu.
Devþirme yobazlar, itibar buldu.

Türkmendaðlýyým ben, budur hüzünüm.
Kara deniz gibi, çýrpýnýr gönlüm.
Vataný böldürmem, bitse de ömrüm.
Bu dertler bitince, ayandýr günüm.

HÝLMÝ CAN.
4.AÐUSTOS.2010.


(2846)

Sosyal Medyada Paylaşın: