Ilýk bir rüzgar eserdi bir zamanlar saçlarýmýzý okþayan
Sevda türküleri olur dolaþýrdýk dillerde…
Ne yýldýzsýz gecelerimiz vardý aðýt yaktýran
Ne de hicran yaðmurlarý vardý pencerelerde çýðlýk atan
Nefesimizde fesleðenli bir yayla kokusu
Þeffaf sevgilerimizdi ruhumuzu okþayan
Yoktu öyle dudaklarýmýzda hasret kurþunlarý
Gecenin alacasýnda yüreðimizi vuran
Gizli bir sevinç saklanýrdý sesli gülüþlerimizde
Yanaklarýmýza al al karanfiller konduran
Çýkartmýþtýk hazanlarý takvimlerden
Çiy düþmezdi tenimize
Öyle bir sýcaklýk ki dokunulmayan
Ellerimizi temmuza, gözlerimizi aðustosa yoran
Yoktu kadraný bozuk saatlerde inleyen anýlarýmýz
Ne aðlayan bir yürek vardý, ne kanayan yaramýz
Ne çaresiz hasretler, ne de vuslatsýz sevdalarýmýz
Oysa þimdi…
Yitik umutlar, yitik hayaller diyarýnda
Bir bir sýralanýyor kayýplarýmýz
Oysa þimdi
Hicran yaðmuru yüreklerimiz
Þimdi bir heykel kadar kýmýltýsýz
Ölümün taslaðýný çiziyoruz
Ýçimizden atamadýðýmýz biricik sevdaya
Hep yeniden yeni kelepçeler takýyoruz
Yükselen aðýtlarýmýzdan ateþler oluþuyor
Býrakýyoruz evrenin boþluðuna
Bir sevdayý
Bir de gözlerimizi yakýyoruz
...
08/27/2010/ N_Erol