aðladým... ve sen sakýn aðlama! yýllardýr aðlayana kor olmuþ alevi, büyütüp içini yakana....
çýkmaz sokaklarla örülmüþ içimdeki labirent esir olmuþ bende ruhlar, aþýlmazýmlýðým ateþten bir bent
sustum... siyahýn içindeki beyaz kadar içimde kinim var söyleyemem sana yakýþmaz sözleri tut ellerimi! bitmez bir iç savaþ bendeki...
umudumu... yazdým seni gördüðüm kaldýrýmlara beklerken kelimelerim anlamsýzlýðýmda belki derim bir umut senden kalanlarda belki o yürüdüðün sokakta...
kayboldum... bulamýyorum yollarý ayaklarým bir derviþin ayaklarý araken kendimi sarhoþtum : ve ben sende kayboldum
bitmeyen bir kangrenden artakalaným aydýnlatmaz önümü soluk lambalarým buldum sandýðým ne varsa kaybolmuþ saçlarýndaki ormanda...
ve buldum... ölüm alýrken benliðimi yüreðime dokundu bir meleðin elleri... o ellerki senin ellerin kulaðýma ismini üfledin sus olurken herþey bana ruhumu veren þey : sendin!!!
YaÐMuRBeY... 11,08,2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmurbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.