Elveda hayallerim, arzu ve heveslerim, Gidiyorum az kaldý, sayýlý nefeslerim. Gidin baþka kapýlar, baþka sofralar bulun, Ey ümitler, ben açken sizi nasýl beslerim ?
Saðým solum hýçkýrýk, nedametler yýðýný, Bilmez yorgun gözlerim neyi aradýðýný. Aynalarla bir olmuþ, halden bilmeyen zaman, Pervasýzca gezdirmiþ gergefimde týðýný.
Gel de durup düþünme, gel de düþme hayrete, Nasýl da bürünüyor yüzüm binbir surete. Vuslatýmdýr diyerek attýðým her adýmda, Bütün yollar kývrýlýp, çýktýðýnda hasrete.
Ben yolcuyum bu yolda, sýrtýmda gamlý yüküm ! Hecelenir dilimde iki satýrlýk öyküm. Soldu yapraklar gibi, doldu bahþolan vakit, Sunuldu gözlerime hakkýmdaki son hüküm.
Neye yarar çýrpýnmak, madem bu son fasýlsa, Dünya koca bir yalan... eðer sonum, asýlsa. Kapattým sayfasýný çile dolu defterin, Biliyorum sonunda, güleceðim nasýlsa.
Boþa düþmüþ bedenim hayatýn gayretine, Sonsuzluðun yanýnda, vasfý ne, kýymeti ne ? Ýndirildi perdeler, açýlýyor bak kapý. Hazýr mýsýn ey ruhum, kendi kýyametine...!
ahmet turgut atlýk
16.07.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.