Cüzzamlı Melekler
Karanlýðýn fahiþelerinden peydahlanan acýlar vardý
yalnýzlýðýn orta yerinde toza topraða gömülmüþ sevda yanýklarý..
bir elinde sabrýn çýðlýklarý ;
diðer elinde fahiþe tohumlarý..
hayat’a dogru adýmýnda kayýp olan ateþini yaktý
kanýný akýttý gecesindeki ayla inleyen yýldýzýna
güçlü kollarý yanan bronz tenine alýþkýn deðildi..
acýmýþ dudaklarýný ateþe verdi..
bir rüzgar esti gecesine
gündüzlerin kara fahiþeleri;
gecelerin beyaz güzel yosmalarý,
þarap akýttý damarlarýna..
kurumuþ sevdalarýn dikenlerini batýrdý çýðlýklarýna..
þarabýnýn son yudumuna zehir kattý
týrnak diplerinden zehri akýttý gözlerindeki buðuya
sonra dedi ki;
puslu mateminin acýsýndaki denize karýþýp yok olmalý bugün
hýzlýca sermeli yalnýzlýðý perde gibi bulutlara
dudaklarýmýn kaný,akýtmalý sabrýmýn acý tuzunu;
bir bir önüne sermeli karanlýðýn kýrmýzý fahiþelerini
mavi gözlerimdeki buðuyu karanlýða hediye etmeli
dedim ya
yoktan var olmalý bugün
sokaktaki acý piçlerin sabýrlarýný zorlamalý
kibriti yakýp sigaranýn yanan yerinin acýsýna sadýk olmalý..
NOT :aslýnda soruyorum hep kendime;
Tanrý el yazýsýný bozmasaydý bu olucakmýydý?
paslý kütüphanede meleklerin cüzzam bulaþmýþ ellerimiydi beni karanlýða iten..?
yazan:GÖZDE AKAR
ONikiTEMMUZikibinon
20:58
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.