Yalnýzlýðýmýn yazgýsýdýr bilirim Ývecen bir göç gibi Gözlerinden geçer gibi geçtim Hüznün rahle-i tedrisinden Saatler ki her geçen aný alnýndan vurdu Bir sonbahar akþamý biten Hazin bir öyküydü bu
Bil ki zaman iþte o an durdu
Bilmem kaç kervan, kaç iklim geçti Gönlümdeki sahradan Ne vuslat güldü yüzüme Ne ölüm meleði beni seçti
Yalýnayak yalpalayarak Hazan’ýn yalnýzlýðýnda Yaðmura hasret toprak gözyaþý ile ýslanýrken Dönüþsüz bir gidiþti ümit yok artýk yarýnda Apansýz kan oturdu gözlerime Kanadý kýrýk bir kuþ gibi kaldým Virane þehrin saçak altlarýnda
Alev alev yanarken firak harýnda
Bilmem kaç kervan, kaç iklim geçti Gönlümdeki sahradan Ne vuslat güldü yüzüme Ne ölüm meleði beni seçti
Beni derdest eyleyen Ýliklerime iþleyen bir hüzündür Kirpiklerimden kaderime süzülen En kalender haliyle Uzamýþ sakallarým titreyen ellerim Alnýma yazýlan kederi anlatýrken Ey umudumu bitimsiz takvimlere baðlayan
Yalnýz benim ardýn sýra çocuk misali aðlayan
Muhammed Mehmet GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.