Atadan deðil, Avrupa’dan aldý Küpeyi
Bilmem niye kulaðýný deldirdi.
Bir zamanlar bükülmezdi bileði,
Þimdilerde biraz hafifledi,
Yumuþadý bu gençlik.
Hayýr için, bir þey gelmez elinden.
Küfürsüz söz çýkmaz dilinden.
Moda diye düþürdü, donunu belinden.
Kýlýçtan, Kýndan, Kemerden,
Geçti bu gençlik.
Unuttu çoktan Çanakkale’yi, Sakarya’yý.
Ya hiç bilmedi, ya da hiç okumadý.
Beyoðlu’nda ettiði özgürce raks’ý,
Batýya borç bildi, hayran oldu,
Kurban oldu bu gençlik.
Bir zamanlar, en güzel anne onundu.
En güçlü, kuvvetli baba onundu.
Þimdi biri cahil, biri yobaz.
Bu devirden, bu çaðdan anlamaz.
Budala oldu bu gençlik.
Eve geç gelir, vermez hesabý.
Kýzarsa çeker, ana babaya silahý.
Nasýl olsa kalkmaz, onlarýn eli ayaðý.
Tüm hesabý baþtan aþaðý,
Görmüþ bu gençlik.
Þehvet ateþini almýþ, sanki Mecusilerden.
Yýllardýr yanar, sönmez bu pislik.
Tufanlar kopsa yaðmurdan, selden,
Nuh un gemisine binmez
Bu gençlik.
Yok, gerçek aþký, olmadý sevdasý.
Vardý dün çýktýðý, bugün baþkasý.
Arkadaþýyla yapar, manita takasý.
Bilmez þeref, namus kavramý.
Maksimde yaþar bu gençlik.
Arif AKIN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.