Sevdâlara aþinâ eyleyip de gönlünü,
Aþka amade kýlma dil-rübâlar çok olur.
Gülistânda aðyâra hasrederken gülünü,
Yürekten sevdim diyen gün gelince yok olur.
Bir zülâl oldu yaþým katre katre akarken,
Ne yazýk soldu gülü münbit, bâkir daðýmýn.
Ayrýlýk ateþiyle günden güne yakarken,
Baðbaný dil-þikârmýþ feryâd eden baðýmýn.
Bu baðda bülbüllere ezâ-cefâ eden var,
Ah-ü zârý arþadek yayýlsa da duyulmaz.
Cism-ü uryan nefsini Havva gibi güden var,
Adem çok geç anladý memnû meyve soyulmaz.
Okyanus rengi gözler meðer vurgun yeriymiþ,
Kolum kanadým kýrýk aþk elinden bi-zârým.
Ömrümü adadýðým vefâsýzýn biriymiþ,
Aþiyâný yýklýmýþ lâkin benim gül-zârým.
Hep o memnû meyvenin lezzeti zehir oldu,
Aþk þarabý biterken faðfur camlar þikeste.
Kime sorsam bu aþký dediler âhir oldu,
Yol garip yolcu garip gidecektir aheste.
......................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.