ÖLÜM

oturdu gözlerime
baktý kara kara
kucakladý hýzlý hýzlý
aldý götürdü...

dedim acele etme
zamaným çok daha
herþey yarým
hayat bu kadar kýsa mý?

geride mi býrakacaktým?
sevdiklerimi, güneþimi
yýldýzlarýmý þu gülen ayý
yani baþýma mý yýkýlacak masmavi gökkubbe...

zengin fakir ayýrmazsýn
güzel,çirkin demezsin
gözünün yaþýna bakmaz
alýr götürürsün...

sevenleri ayýran sen
kapý kapý dolaþýp
can alan azrailsin..
kötüsün sen kötü ölüm

ölümden kaçýlamaz
istersen peþimizi
býrakmazsýn
yatakta , ayakta
otobüste , trende
evde, dýþarda
adeta gölge gibi..


elbisem !
üþüyor, üþüyorum
beyaz bir bez
hayýr..sadece tül...

evim!
çatýsý bile yok
kara toprak
kapkara
er veya geç
ora toraðým , evim..

haydi!
var git ya ölüm
üzerime gelip yorulma
vakit
daha çok erken,
gezmek, dolaþmak
hayatý yaþamak
istiyorum...

hayýr ...hayýr...
uzaklara gitmeyeceðim,
taþlarda parçalanmayacaðým,
yaþayacaðým, yaþayacaðým...

usulca býrak beni!
yeni hayatýmý yaþayým
doya doya
dolu dolu...

canan demirel


Sosyal Medyada Paylaşın: