bana bir cümle söyle
ikimizi bir harfin ucunda taþýyacak kadar kudretli olsun
ya da dönüþsüz bir intihar
beni doðmadýðým güne götürecek kadar seni korusun
senden gitmeye hazýrlanan kendimi sevmiyorum
Tanrý’ya koþan bütün dualarýna
inançsýz bir âminle set koyan bendim
kanadýnda beyaz güvercin taþýyan bütün cümlelerin
boynunu kýrýp acýmadan zehirledim
simdi ayaðýma hayallerinden bir ip baðlayýp
ölü bir denize kendimi gömüyorum
bana bir ölüm söyle
ikimizi ayný kadere baðlayacak kadar tutkulu olsun
ya da inadýna bir yaþamak
dünyayý avuçlarýndan öpecek kadar sevgiyle kavrulsun
beynimin içinde ayrýlýk sayýklayan hiçbir saniyeyi sevmiyorum
siyahtan inerken mavinin kýrýlgan duruþuna
beyaza boyadýðýn bütün duvarlarý kirleten bendim
meleklerin kokusundan kalbime iþlediðin nakýþlarý
renklerinden ayýrýp rüzgârýn akýþýna býrakýyorum
þimdi gözlerinden kendime yarattýðým
soðuk bir mezara gönüllü giriyorum
anladým ki arayýþlara yeltenen bütün adýmlar
kendi labirentinde yalnýz bir kayýptý aslýnda
sancýsý tutan bütün aþklar kirli bir duvar dibinde
özürlü bir ayrýlýk doðuracaktý her defasýnda
mutlulukla ertelenen bütün hayaller acýydý
siyahý mavi
maviyi pembe gösteren
içine garip bir sarhoþlukla doldurulan duygulardý
ve zaman sadece onu kaybedenlerin ilacýydý
bazý ayrýlýklar bir kavuþmanýn da baþlangýcýdýr
yolcuyu hangi duraktan alacaðý bilinmez
aþký büyük kýlan kuþandýðý kýlýç
kazandýðý zaferle ölçülüdür
bütün varsayýmlar bir ihtimalin de habercisidir
ve inan sevdiðim hiçbir þairin ipinden aþka inilmez
Þiirin Ölü Çocuðu
Faik DANIÞMAN