Leke gibi duruyorum bu savaþta aklýmla çekiyorum acýlarý! herþey yerli yerinde olmayabilir kafamda seni üzüyorum hafifletici neden bile deðil, iyi deðilim.
geçmiþe daðýlmýþlýk bendeki gözünden düþmüþüm tüm doðrularýn, eskisi gibi aklýma yakýþan fikirler yok hiç yapmadýðým þeyler
dað ekiyorum topraða kavga ediyorum karýncalarla insan yemiyorlarmýþ güya
ama deliren ben deðilim, duvarlar! yine seni üzüyorum bu ayýp, kuyu oluyor yüzümde içimde istenmeyen misafir nereye gömmeli seni ölüm?
küf tutuyor dilim kafam düþünce sýzdýrýyor daha iyi olamýyorum daha iyi olamayacaðým en çok seni üzüyorum.
en çok seni üzerken
sýkýntýlý bir yandaþ hafýzam þimdilerde yalnýzlýk; kusurlu soylu bir aradayken daha eksik oluyor huzur
denizleþiyorum sana vadettiðim tek þey acý ki o, sana ait olmadýkça acýtmaz canýný.
’10
SD
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavi/i Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.