meçhul - aynadaki yüzsüz

tik tak tik tak ömür eriyor
nedamet fýþkýrýyor yýrtýlan gözlerinden
her lahzan bir ah ile geçiyor
geçilmiyor ateþle örülü köprülerden

kapanmýþ güneþe giden yollarýn hepsi
ve zincirlerle çevrilmiþ sanki afak
güneþ dediðin gökte bir sarý tepsi
küçüldükçe küçülmüþ, afaktan ufak

gayba çýkýyor her solukta yolun
düþüyor üstüne gölgeden perde
bilmem ne olacak böyle sonun
her zerre hesabýn sorulduðu yerde

aynadaki yüz(süz) bu hesap senindir
bak da gör aynanýn arkasýna
bu saydýklarým sana az gelir
hazýr ol dahasý ve dahasýna

kayboldu benliðin, deðildir sende
sanki bir serseri mayýn gibisin
ateþ yaðmuruna naylondan tente
aþikar gerçek; sen bir delisin

bir yalan gibi süzülüp gittin
sýrra kademsin uzayan boþlukta
kendi elinle kendini ittin
serserilik de senin berduþluk da

ne kaldý elinde aç avcunu bak
yarýný bugün yedin, bugünü dün
çökme üstüne dizlerinin, kalk!
taþ deðil taþýdýðýn, bir çuval yün

tartýlýr yün de olsa terazide
doðup öldüðün iki nefes arasý
bomboþ günlerin hepsi mazide
ömründen aðýr ömrün darasý...

aynadaki yüz; Ahmet Akkuþ

Sosyal Medyada Paylaşın: