Soðuktu... Çocukluðum ve ben üþüyorduk. Dizlerim kanamýyor artýk, Acýyacaksa kalbim acýyor. Herþey güzel olacaktý Öyle derdi büyükler. Þimdi tüm yalanlar canlanýyor.
Çocukluðum, Çocukluðum siliniyor gözlerimden büyüdükçe... Büyüdükçe yalanlar da büyüyor, Çocuklar da büyüyor.
Bir uçurtmam olsaydý, Koþabilseydim çayýrlarda. Bir uçurtmam olsaydý, Hayallerimi, umutlarýmý göklere salsaydým onunla Azad etseydim kýrgýnlýklarýmý. Bir uçurtmam olsaydý, Bir çocuk gibi affedebilirdim belki kolayca, Umarsýz, masum bakabilirdim dünyaya. Hayatýn ortasýnda masum bir çocuk olarak kalabilseydim, Uçurtmamýn ipini hiç kaçýrmadan Koþabilseydim peþinden. Belki de giderdi tüm kötülükler peþinden, Belki de hala dizlerim acýrdý sadece düþünce. belki de þimdi... belkilerim olmayacaktý!...
Kadriye ÖZBEK Sosyal Medyada Paylaşın:
kati_16 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.