Buralara kimse uðramýyor bu aralar.
Han boþ,
Hancý;
Sarhoþ edecek adam arýyor…
Birkaç kadeh þarap kalmýþ,
Bardaðýn dibinde;
Onu da hava yokluyor,
Aðýr aðýr içiyor…
Gece günden yorgun,
Ay saklanýyor,
Güneþin ardýna!
Biliyor aslýnda,
Biliyor da saklanýyor ama;
Kalamaz ki güneþ her daim buralarda!
Buralara kimse uðramýyor bu günlerde.
Yol uzun,
Ömür;
Kýsa kalýyor olmayýnca kimse…
Havada sonbahara özgü o nem,
Burnumda boþluðun kokusu;
Her dem!
Ve sen gündüzüm,gecem!
Sanadýr tüm þiirler,
Destanlar,hikayeler…
Sen de saklanma ay gibi,
Düþ yollara;
Gel yanýma!
Usulca açýlsýn kapýlar,
Sen çýk karþýma.
Bak;
En has þarabý saklýyorum sana…
Buralara kimse uðramýyor bu zamanda,
Zaman da týkanmýþ zaten
Akrep sarýlmýþ yelkovana;
Sessiz bir gemi limanda,
Aðýr bir iþçi kararlýlýðý
Akýntýya doðru yürüyor ve sen yoksun kollarýnda!
Han boþ,
Hancý;
Sarhoþ yalnýzlýkta…
olcay 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.