Mustafa’nın Balaları

“Ýncecikten bir kar yaðar tozar Elif Elif diye”
“Paslý hançer kalem olmuþ yazar Elif Elif diye”

Balam
yüreðimin en derin yerindesin
kaldýr deniz mavisi gözlerini
nar gülüþlü çocuklarýn müsameresini
kýmýldasýn mübarek ellerin yerinden
öksüz yurdumun deliklerine yamaydý Analar
kurþunlarýna siperdi Aslan yiðitlerim serinden

böyle deðildi eskiden Bayramlar
23 Nisanlar,19 Mayýslar,30 Aðustoslar
gökkuþaðýna renk çizerdi çocuklar
Ali’ler,Ayþe’ler,Fatma’lar

Balam
sarý saçlý Mustafa’m
her þehit töreninde eriyorum
ve her sana uzanan dilde öfkeliyim
gözyaþým sayfalar dolusu birikti nevrimde
ince sýzýlarým kaldý dilsiz karanlýklarda
bütün örümcekler bitimsiz duraklarýmda

öfkeliyim
böyle deðildim eskiden
sýrtýma taþ yüklense taþýrdým
onurumun duraklarýndaydým
vatanýmýn ciðerleri duman olmadan önce
büstün kýrýlmamýþtý ilkelerin talansýzdý

onlar ki toprakta karýnca,
suda balýk,
havada kuþ kadar
çokturlar;
korkak,
cesur,
câhil,
hakîm
ve çocukturlar

Nazým Hikmet

22.04.2010

Dipnot: yorumsuz

Sosyal Medyada Paylaşın: