VİCDANSIZ

Hayale dalsa da,gözler unutmaz,
Rüyanýn içinde gerçek bulunmaz,
Teselli verme hiç,gönül avunmaz,
Býrakýp giderken,vicdanýn yoktu.

Verdiðin ümitler,hatýra kaldý,
Gülün bahçesine kimler dadandý,
Bahane dediðin hepsi yalandý,
Sessizce giderken,vicdanýn yoktu.

Gülleri dermeden,býraktýn beni,
Sanýrmýsýn ki unuturum seni,
Silemem gözümden hiç hayalini,
Seviyorum derken,vicdanýn yoktu.

Üreksoy’um sanki oyuncak oldu,
Mutlu oldum derken,hüsraný buldu,
Niye sanki böyle aþka tutuldu,
Gözyaþý dökerken,vicdanýn yoktu.

29.03.2010
Adil ÜREKSOY

Sosyal Medyada Paylaşın: