Oturup bir köþede aðlasam duyarmýsýn beni yalnýz memleket, Üzerimde yamalý bir pantolon var, birde kolsuz bir ceket, Karanlýk gecelerime ýþýðýnla, aydýnlýðýnla verirmisin bereket, Otur sende yaný baþýma sevmeyi unutan dost-u þevket...
Sokaðýna, caddelerine, doyumsuz nimetlerine, Tepelerine, daðlarýna, tarihi evlerine, Hastayým ben mardinin güzellerine, güllerine, Her ilçen ayrý tad, benzer topraðý birbirine...
Senden uzakken gönlümde olur ince aðrý, Hepimiz biriz; Ankara, Ýstanbul, Edirne, Ardahan ve Aðrý, Yanmasýn istiyoruz gözü yaþlý analarýn baðrý, Budur dileðimiz tüm dostluða, kardeþliðe yürekten caðrý..
Yolundan geçerim bir elimde yýldýz, bir elimde ay, Kardeþliktir isteðimiz, ne þöhret nede saray, Kötülükle savaþ icin birlikte olalým yay, Mardinli yeri geldimi aðlar, yeri geldimi çeker halay...
Yine unutulan bir gecede kör gozlerimle baktým semaya, Kim saldý beni bu amansýz ve tutumlu sevdaya, Bu memleketi sataný biz veririz bedavaya, Gecenin büyüsünde gördüm ýþýklarýný parlaya parlaya...
Sonuna kadar büyür bu sevgi üzerinde olmasýn baský, Üstünde yaþamak tüm yüreklilerin hakký, Ayýrým olmaz bizde, ne Kemal, ne Ayþe, ne Ýsmail, nede Hakký, Ýþte böyledir güzel dostlar; Bizim Mardin Aþký....