Zaman, neler sunuyor insana.
Ellerim titrese de, kelimeleri içiyor ruhum, kana kana.
Nasýlda seviyor insanlar, o maskeleri,
Maskeler düþünce, çýrýlçýplak kalýyor ruhlarý ortada.
Ardý sýra gelense, kendinden utanma vakitleri…
Oysa yalýn, olduðun gibi gelebilseydin dünyaya,
Gerek kalmazdý bu hüsranlara,
Gecesi olmayan günleri, sonuna kadar yaþamaya.
Kýsýr bir döngü içinde isimsiz bir girdaba kapýlmaya.
Bir insan nasýl yaþayabilir ki yýllarca bir yalanla.
"Sesimi duyan var mý?" diye baðýrýrken,
Bakýyorsun etrafa; ne bir ses, ne bir nefes.
Bir tek günü bile sonuna kadar yaþayamamýþ
Ruhlar, aðýr aksak yürümeye çalýþan,
Prangalarýyla yalnýzlýklara mecbur…
Yaþananlarýn bedeli ödenmiþ; hem de çok aðýr.
Dillerinde bir nakarat: Geldi geçti, deldi geçti… Ahh! Sevgili…
Bir zamanlar gül tutan ellerinden damlayan kan,
Kýrýk camlar üzerinde yürürken ayaklar, kan revan.
Son bir tepe daha kaldý ýþýða, dayan yüreðim dayan.
Avuç içi kadar bir sevgi yeter O tepeyi kuþ uçuþu aþmaya.
Deðiþir birden dünyanýn tüm gerçekleri peþi sýra.
Ilýk bir fýrtýna ele geçirdi kýzýl ruhumu,
Uzun zamandýr bu gün ilk defa baktým aynaya.
Hoþ geldiniz yeni çizgiler, yaþananlarýn izleri.
Duygular eskimiþ olsa da cennet mevsimi yakýnda,
Zorlu bir yolculuk sonrasýnda, deðiþiyor evren.
Tazeleniyor ruhlar, ýlýk bir lodosla eriyor kýzýl buzullar.
Heybesinde ki, adýna tecrübe denen o aðýr yükü sýrtlar.
“Bohçacý geldi haným! Satýlýk düþlerim var”
Esinti
Bu nacizane gönül namelerine sesten çok his olan onlara hayat veren sevgili Kalimera teþekkürler sevgilerimi sunuyorum en içten ve en samimi kabul et lütfen.