KUŞ BEYİNLİ

Kuþlar gibi sonsuzlukta uçabilmek…
Bütün iyi ve kötülerin üstünde havalanmak…
Kanat çýrpmak, meydan okurcasýna…
Rýzklarý yanýnda olmadýðý halde…
Yarýna endiþeleri yok…
Bulursa yerler, her yem tanesine,
Kanat çýrparak þükredeler…
Analarýndan gördüðü gibi yuva kurarlar…
Kayalara, aðaçlara, otlar arasýna…
Küçük beyinlerine nakþedilmiþ tüm bilgiler…
Baba olduðu halde yavrusu için soðukta…
Sýcakta, sabýrla günlerce ayakta beklemek…
Kaç insanýmýz yapýyor bu fedakârlýðý…
Kuþ der geçeriz ama çoðu yönü örnek bize…
Bir solucan çeker açken kapana onlarý…
Hemen atlar, oltayý düþünmeden,
Kuþ beyinli deriz ama…
Biz atlamýyor muyuz? Kaçýmýz temkinli acaba…
Bizim beyinde, sorumluluðumuzda büyük…
O kuþlara sayýsýz göz ve tüy rengini vereni…
Hatýrlayan kaç kul var alemde?
Bazen düþünüyorum da…
Esas kuþ beyinli benim galiba…

03/01/2007

DURSUN YEÞÝL

Sosyal Medyada Paylaşın: