Onlar mânâ Güneþi, ýsýtýr, ýþýtýrlar, Ânlýk ýþýk deðiller, bir görünüp, bir batan! Hakk’ýn en son dînini, yaþayýp, yaþatýrlar; Ýlânihaye arzda, oðullar bal damýtan !
Seçmiþ Cenâb-ý Yezdan, nakþetmiþ ledûnundan, Gâye teblið sýyrýlmýþ, nûr Kýlýnçlar kýnýndan, Öyle kutlu kullar ki, hizmet sürer Sin’inden! Dalar aþk ummânýna, ân üstüne ân katan!
Sýnayan özden oldu, çarptý baðra sýr oku, Sýrra vâkýf olanlar, duydu misk anber koku, Fýtrâtý neyse kiþi, gördü ya said, þaki! Âkibeti hüsrânen, onlar oldular biten!
Onlarý seven gedâ, ya Sultân, ya Han olur, Muhabbetle gelirse, ne yara ne kan olur, Çürümüþ bedenlere, Hakk’tan yeni can olur; Onlar aþkýn oklarý, diken deðildir batan!
Kul isterse öteye, gitmek alýn akýyla, Vurdursun þol nefsini, sâdýklarýn okuyla! Hakikât ehli bilir, esrüktürler kokuyla; Hiç bir rayiha yoktur, Velîden güzel tüten!