KEŞKE ÖLEYDİM DE...
Kirpiklerin ok gibiydi hilaldi kaþýn,
Gülerken inciler gibi parlardý diþin,
Belki de benden çok küçüktü yaþýn,
Garibi ateþlere atýp, yaktýn ya bu gece…
Beni kollarýna takýp da sendin gezen,
Bir gül gibi bülbülün halinden sezen,
Dost düþmana karþý eziyordun bazen
Acý sözlerle ciðerimi yaktýn ya bu gece…
Gönlün havalarda yüksekten gezersin,
Ben zenginim diyerek gariban ezersin
Sýrat köprüsüne varýnca suçun sezersin
Günahýna bir günah, kattýn ya bu gece…
Gözlerine baksam çok seviyordu beni,
Burnuma ne güzel de kokuyordu teni
Sanki bazen havadan kapýyordu nemi,
Hâkim gibi kalemi, kýrdýn ya bu gece…
Tartýþmamýz akþamlara kadar sürdü,
Tanýyan tanýmayan kavgamýzý gördü,
Saatler gösterdiði zaman üçü-dördü
“Herkes evine” deyip, sattýn ya bu gece…
Akþam eve varýnca vakitler geçmedi,
Gözüm akla-karayý ayýrýp da seçmedi,
Gönül seni düþünmekten vazgeçmedi,
Beni zindanlara da, týktýn ya bu gece…
Baþýn dinç olmayýnca nasýl uyursun,
Gönül periþan halini kime duyursun,
Senin gözünü kara toprak doyursun
SAVCI’nýn mezarýný kazdýn ya bu gece…
SAVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.