Gölermiþ yalnýzlýðýmýn tam ortasýndayým, Çehresi yok, tarifsiz acýmýn Ya boðulacak bu beden sensizliðimde, Ya kusurlarýmda ben boðulacaðým…
Bir ayaðý kýrýk tabure gibiyim, Yaslanacak yeri yok yalnýzlýðýmýn, Saða sola döngüsüz ayarlarým. Ben ve sefil yüreðim her gece, Gecelerde ayaklanýrým…
Yazýlmamýþ, açýlmamýþ mektuplar okurum sana , Kirlenmemiþ olmalý sensizliðimin sayfalarý. Okudukça seni bana , Aðlar yine hoyrat, kahpe yalnýzlýðým…
Sonra kaybolurum , Gecenin katranlýðý boyanýr tenime, Bilmem gecenin neresindeyim? Üzülme yalnýzlýðým ,üzülme sen Sabaha kadar sendeyim,seninleyim…
Ýnce bir ezan sesi duyulur kuyularýmda Sonra duayla buluþur katýþýksýz vuslatým Sualler ,serzeniþler sýralanýr Tanrý’ ya Hafif bir ürpertiyle titrer mora çalmýþ dudaklarým…