Bir "Ya sabýr" patlattým, açtým Ýmam suyunu Kadeh dile gelip de; "Dört yanýn mamur" dedi. "Karun" sandým kendimi, bilemedim huyunu!.. Esnaf döndü de bana; "Çýplaksýn memur" dedi.
Utandým çýplaklýktan, giyindim kelli felli Yeni yetme sýrýttý; "Kim lan bu büzük" dedi. "Estaðfurullah" çektim, ben de yaþ olmuþ elli Gay’miymiþ neymiþ oðlan; "Vallah bu yüzük" dedi.
Düþmüþe el uzattým, sarýverdim boynuma Ýlân etti herkes’e; "Her telde mahir" dedi. Mahirdim ya her telde, aldým yari koynuma Yar, bastý kahkahayý; "Bu ibne þair" dedi.
Þairi de sittir et, ben ne garip kulmuþum Öfkesi kabaranlar; "Ulu orta piç" dedi. Anladým en sonunda, geçmez akçe pulmuþum Mevlâm bile gürleyip; "Sen yaþama hiç" dedi.
Yaþama içgüdüm’üm aldý sazý eline: "Yaþadýkça yaz" dedi, atýp suyun seline Ne bir eksik, ne fazla, bu da böyle biline Sen, sen ol... Düþme dostum; Onun bunun diline.
03.01.2010 - Pazar Recep Ümit NÝÞANCI Stajyer Þair (namikcemal) M u r a t l ý / TEKÝRDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın:
namikcemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.