Kaldýrým kenarýnda fosseptikte Ýnsanlar doðuyor bu semtte. Varsa gök! Eðer birleþe biliyorsa yerle, Ve sen bana, Yaradandan yana, Dýþký dolu þu aðzýnla, Kanlý damarlarýnýn, Sebep’sizliðin’in ikilemini sorma ki, Yaþadýðýn önemsizliklerin içinde boðulma. Ýstemiyorsan sebepsiz yere boðulmak, Yaþadýðýn bunca rezaletin içerisinde, Gerçekten çok mutluysan, O zaman sesini de hiç çýkarma. Yürüdüðün þu kaldýrým var ya, Göðün ve denizin kesiþtiði yerdir... Ýþte sen bana, Bir daha adreste sorma.
Yaþar Cerit
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşar Cerit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.