Elvedalý bir þarkýnýn son dizesisin artýk //
Sevdamýn dibe çöküþü
Ölüþün..
Akýl almaz, kalem yazmaz..
Býraktýðýn faili meçhul duygular
Aðýza alýnmaz!
Bed/dualar savururum
En fiyakalýsýndan...
Kulaklarýn duysa
Aklýn almaz...
Ben;
Sol yanýmda büyütürken seni
Gecenin zifiri aydýnlýðýnda,
Gölgeni denk düþürmüþtüm kalbime...
Gereksizdi oysa
Bedenine bir yudum insanlýk kat(a)mamýþ,
Boynunda hain bir tasma gibi,
Ýçinde yalan saðanaðý barýndýran
Kalbine yürümelerim...
Öyle ki;
Bir karmaþada kapat gözlerini
Sonsuzluða...
At kendini düþlerinin
Uçurumuna...
Kahkahalar savur,peþkeþ çek haysiyetsiz yanlarýna
Ve..
Yol ver gözlerimde büyüttüðüm sevdama
Acý kalbimden taþmýþken
Git hadi..
Korkma...Git!
Sus/ar bundan sonra
Takýl uzaktan umarsýz düþlerimin ardýna
Öylesine
Amansýz...
Boðuk..
Soðuk..
Ve
Tövbesiz...
Paslý sevdan takýldý kalbime,
Aþký solurken bedenim,
Bakýþlarýnýn derinliði..
Müebbete zincirlemiþti mavilerimi!
Ama
Þimdi kýrkikindi rüzgarlarýna saldým seni
Gerçekti evet
Sevmiþtim...
Ama farkettim ki aldanmýþým!
Ve maalesef
Son sözü söylemeye
Paslanmýþ zincirleri kýrmaya
Gecikmiþim!...
Hadi þimdi;
Daha geç olmadan
Git....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.